Een zelfdimmende spiegel is wel wat complexer dan een folie.
Een zelfdimmende spiegel bestaat uit de volgende lagen:
- het glas (als drager én beschermer voor de eigenlijke spiegel)
- een zogeheten TCO laag (Transparant Conductive Oxyde, meestal ITO of SnO) van typisch zo'n 80 nm dik (80 nm = 0,08 micron)
- een schakelbare laag die met behulp van een spanning van pakweg 1 Volt, geschakeld kan worden tussen transparant en donker.
- de eigenlijke spiegel, een metaallaag
- vaak nog een beschermende coating aan de achterzijde van de metaallaag.
Door tussen de TCO en de metaallaag óf wel óf geen spanning te zetten kun je de laag schakelen tussen donker en helder, maar om te kunnen schakelen heb je die spanning van ca. 1 Volt nodig en ook een signaal wanneer er geschakeld moet worden. Om te bepalen wanneer de spiegel gedimd moet worden, zit er bij auto's die dit OEM hebben een sensor achter/naast het spiegelglas die het invallend licht meet, en een lichtsensor in de voet van de binnenspiegel. Het licht van beide sensoren wordt vergeleken om te bepalen of je mogelijk last hebt van verblinding.
Kortom: voor een zelfdimmende spiegel, moet je de binnenspiegel vervangen, je moet een voorruit hebben die ervoor geschikt is (uitsparing in de 'mattering bij de spiegelvoet voor de lichtsensor), en je moet nog wat extra draden trekken om de spiegel en sensoren van spanning te voorzien en de meetwaardes te vergelijken.
Ik denk dat deze uitleg voldoende is, om duidelijk te maken dat je niet met een stukje magisch folie een zelfdimmende spiegel kunt creëren.
@Reflecs: zo heb ik mijn buitenspiegels altijd ietsje te laag staan, zodat ik iets moet bukken voor optimaal zicht in de buitenspiegels. Ook ooit een fout gemaakt om een B-Corsa te kopen, en dat was bijna het enige dat geen probleem was aan die (nieuwe) auto.
