Captain Hook
Forumguru
Toch maar eens een ervaringsbericht van deze berijder (>10 jaar) van een Skoda Roomster met de, vaak verguisde, DQ200 DSG-7 bak en de 1.2 TSI.
De afgelopen 15 dagen ruim drieduizend kilometer gereden. Van NL --> D --> A --> I --> CH, vice versa, bergpas op, bergpas af en weer terug naar huis.
Allemaal zeer wisselende omstandigheden. Met buitentemperaturen van ruim 30 graden over de Autobahn en in de Alpendalen. Tot aan amper 5 graden 's-ochtends vroeg bij ons hotelletje.
Op sommige stukken Autobahn, met ruim 160km/h, tikte de olietemperatuur zo rond de 108/110 graden aan.
En de DSG-7 schakelde af en toe terug om bij lange stijgingen (vooral op de A7) de snelheid er in te houden.
Ten eerste; vaak wordt aangegeven dat je de motor niet te zwaar moet belasten als de olie nog koud is. Klinkt plausibel en er zijn diverse technische redenen voor. Maar hoe gaat dat in de praktijk?
's-Ochtends als we wegreden van de [P] bij onze slaapplek was het paar graden boven nul. En uiteraard is de motor dan nog koud. Maar omdat de weg gelijk steil naar beneden loopt, krijgt de motor eigenlijk geen kans om op te warmen.
Het duurde vaak ruim 15 minuten (!) voordat de olietemperatuur überhaupt boven de 60 graden begon te komen.
Eigenlijk is dat dus niet goed; met een koude motor, steil de berg af, proberen af te remmen door 'm in z'n S te laten staan. Maar dan nog moest je continu met de voetrem bijremmen; gewoonweg omdat het anders te hard/gevaarlijk ging naar beneden (van 1700m hoogte naar nog geen 600m binnen 20 minuten).
En je kan moeilijk op het parkeerterrein bij je hotel de motor eerst 10 minuten laten draaien (mag niet eens).
Bijkomend voordeel; de eerste 20 minuten, het dal uit, verbruikte 'ie eigenlijk ook geen brandstof.
Zou je dit beter c.q. anders kunnen doen? Iemand?
Maar we maakten we ook b.v. een rondje vanuit Vinschgau, via Taufers (Müstair) en de Umbrail pas (CH), via de Lombardije kant de Stelvio weer af richting Bormio. En dan 's-avonds weer vanuit Bormio de Stelvio omhoog, en aan de Vinschgau kant de Stilfser joch naar beneden, weer terug naar ons lekkere bedje.
Op dat soort ritjes, bij een vrij lage snelheid schakelde de DSG zich helemaal suf zonder rare fratsen en/of tegen te sputteren. En de olietemperatuur liep soms op tot 112 graden (het hoogste wat ik gezien heb).
En we zijn op plekken geweest waarvan ik dacht, als dat maar goed gaat. Zo hadden we op een gegeven moment een smal weggetje (1 autobreedte) in een klein dorpje richting een waterval, daar werd aangegeven dat de stijging maar liefst 25% (!) bedroeg.
Zo steil dat de voorkant van de auto zo'n eind omhoog stak, en er een bocht kwam, dat je niet kon zien wat er daarna zou komen. Gewoonweg omdat je naar de blauwe lucht zat te kijken.
Daar bleef de DSG zelfs in z'n 1 staan, tijdens het omhoog rijden. Af en toe op het randje qua doorslippen m.b.t. de aandrijving/contact met het wegdek (van die eeuwenoude lekker gladgesleten hobbelige kinderkopjes).
Ik heb toen een paar andere auto's, met handbak weliswaar, wat zien en ruiken (!) worstelen met die klim. Doorslippende aandrijving, loeiende en stinkende koppeling. Ai, dacht ik toen nog; zo moet het dus niet.
BTW: het olieverbruik is eigenlijk verwaarloosbaar geweest. Tijdens deze, motor-technisch heftige, vakantie zie ik dat het oliepeil slechts miniem gedaald was t.o.v. een paar dagen voor de vakantie. M.a.w. het olieverbruik op zich valt reuze mee.
BTW2: ratelende ketting van de 1.2 TSI heb ik ook nog niks van gemerkt...
Wat zijn jullie ervaringen en/of tips?
De afgelopen 15 dagen ruim drieduizend kilometer gereden. Van NL --> D --> A --> I --> CH, vice versa, bergpas op, bergpas af en weer terug naar huis.
Allemaal zeer wisselende omstandigheden. Met buitentemperaturen van ruim 30 graden over de Autobahn en in de Alpendalen. Tot aan amper 5 graden 's-ochtends vroeg bij ons hotelletje.
Op sommige stukken Autobahn, met ruim 160km/h, tikte de olietemperatuur zo rond de 108/110 graden aan.
En de DSG-7 schakelde af en toe terug om bij lange stijgingen (vooral op de A7) de snelheid er in te houden.
Ten eerste; vaak wordt aangegeven dat je de motor niet te zwaar moet belasten als de olie nog koud is. Klinkt plausibel en er zijn diverse technische redenen voor. Maar hoe gaat dat in de praktijk?
's-Ochtends als we wegreden van de [P] bij onze slaapplek was het paar graden boven nul. En uiteraard is de motor dan nog koud. Maar omdat de weg gelijk steil naar beneden loopt, krijgt de motor eigenlijk geen kans om op te warmen.
Het duurde vaak ruim 15 minuten (!) voordat de olietemperatuur überhaupt boven de 60 graden begon te komen.
Eigenlijk is dat dus niet goed; met een koude motor, steil de berg af, proberen af te remmen door 'm in z'n S te laten staan. Maar dan nog moest je continu met de voetrem bijremmen; gewoonweg omdat het anders te hard/gevaarlijk ging naar beneden (van 1700m hoogte naar nog geen 600m binnen 20 minuten).
En je kan moeilijk op het parkeerterrein bij je hotel de motor eerst 10 minuten laten draaien (mag niet eens).
Bijkomend voordeel; de eerste 20 minuten, het dal uit, verbruikte 'ie eigenlijk ook geen brandstof.
Zou je dit beter c.q. anders kunnen doen? Iemand?
Maar we maakten we ook b.v. een rondje vanuit Vinschgau, via Taufers (Müstair) en de Umbrail pas (CH), via de Lombardije kant de Stelvio weer af richting Bormio. En dan 's-avonds weer vanuit Bormio de Stelvio omhoog, en aan de Vinschgau kant de Stilfser joch naar beneden, weer terug naar ons lekkere bedje.
Op dat soort ritjes, bij een vrij lage snelheid schakelde de DSG zich helemaal suf zonder rare fratsen en/of tegen te sputteren. En de olietemperatuur liep soms op tot 112 graden (het hoogste wat ik gezien heb).
En we zijn op plekken geweest waarvan ik dacht, als dat maar goed gaat. Zo hadden we op een gegeven moment een smal weggetje (1 autobreedte) in een klein dorpje richting een waterval, daar werd aangegeven dat de stijging maar liefst 25% (!) bedroeg.
Zo steil dat de voorkant van de auto zo'n eind omhoog stak, en er een bocht kwam, dat je niet kon zien wat er daarna zou komen. Gewoonweg omdat je naar de blauwe lucht zat te kijken.
Daar bleef de DSG zelfs in z'n 1 staan, tijdens het omhoog rijden. Af en toe op het randje qua doorslippen m.b.t. de aandrijving/contact met het wegdek (van die eeuwenoude lekker gladgesleten hobbelige kinderkopjes).
Ik heb toen een paar andere auto's, met handbak weliswaar, wat zien en ruiken (!) worstelen met die klim. Doorslippende aandrijving, loeiende en stinkende koppeling. Ai, dacht ik toen nog; zo moet het dus niet.
BTW: het olieverbruik is eigenlijk verwaarloosbaar geweest. Tijdens deze, motor-technisch heftige, vakantie zie ik dat het oliepeil slechts miniem gedaald was t.o.v. een paar dagen voor de vakantie. M.a.w. het olieverbruik op zich valt reuze mee.
BTW2: ratelende ketting van de 1.2 TSI heb ik ook nog niks van gemerkt...
Wat zijn jullie ervaringen en/of tips?