Ik heb vele jaren gewerkt voor vervoersbedrijven die (ook) de personenauto's zelf kochten. Voornaamste reden daarachter: wagenparkbeheer was van huis uit een van de kernactiviteiten met zoveel vrachtauto's op de weg, dus er was geen enkele reden om dat voor die "paar" personenwagens te gaan uitbesteden aan een partij die daar toch hoe dan ook wat aan moet verdienen.
Het waren in basis wel familiebedrijven, dat scheelt wel zoals ik het heb ervaren. Op enig moment was de toko verkocht aan een beursgenoteerde (Engelse) groep en dat gaf na verloop van tijd een totaal andere sfeer. Toen (1992) kwam ook daar de leaseauto in de mode, simpelweg omdat het balanskapitaal omlaag moest zodat de cijfers voor de aandeelhouders er beter uitzien: dezelfde winst op een lager geïnvesteerd vermogen is beter voor de aandelenkoers en dat is het enige dat telt.
Na wéér een reorganisatie kwamen we opnieuw onder de vleugels van een familiebedrijf. Die kijken niet zozeer naar de korte termijn maar zijn vooral gericht op continuïteit. Bedrijfskosten die je kunt vermijden zijn het eerste verdiend. En toen werden er weer auto's gekocht ipv geleast, tot het moment dat er met extern geld zeer fors in transportmiddelen geïnvesteerd moest worden. Verschil in uiteindelijke kapitaalslasten maakte het toen voordeliger om het kapitaal uit de dienstautovloot te trekken en die alsnog te gaan leasen.
Privé gesproken heb ik recent wel gekeken naar private lease, maar toch niet gedaan. Te weinig zeggenschap over de auto, in veel gevallen ook nog een vrij beperkte keuze en het gegeven dat er wel erg enthousiast reclame voor wordt gemaakt (er wordt dus kennelijk goed aan verdiend) hielden mij tegen, ondanks de betrekkelijke zekerheden van vaste maandelijkse kosten - althans zolang je de jaarkilometrage goed hebt ingeschat.
Dus leasen? Nee.