Ik heb iets teveel bedrijfseconomie, belastingrecht en ondernemersrecht gehad tijdens mijn studie bedrijfseconomie om niet bekend te zijn met deze twee begrippen
.
Iedereen kan je faillissement aanvragen (daaraan worden inderdaad geen eisen gesteld), maar de rechter behoort het faillissement alleen goed te keuren als blijkt dat er op lange termijn geen verwachtingen zijn dat alle schulden kunnen worden afgelost.
Alleen als je faillissement is aangevraagd door een onbetaalde schuldeiser en de gedaagde ondernemer komt niet opdagen voor zijn verweer, dan is het mogelijk dat de rechter beslist zonder de lange termijn verwachtingen te analyseren. Het komt nog wel eens voor dat ondernemers denken dat de rechter wel doorheeft dat de vordering onterecht is, in werkelijkheid wordt het niet verschijnen opgevat als schulderkenning. Overigens kan dat weer teruggedraaid worden.
Ik heb meerdere faillissementen gezien, ook van zeer dichtbij en elke ondernemer geeft aan iedereen de schuld maar zeer zelden aan zichzelf. Geloof mij, je gaat nooit failliet omdat je solvabiliteit niet snel genoeg kunt omzetten in liquiditeit. Anders zou ik graag een stuk jurisprudentie zien als we dan toch met moeilijke woorden aan het stoeien zijn.
Ik denk gewoon (om op het onderwerp terug te komen) dat er teveel dealers zijn in een markt met te lage verkoopmarges (met dank aan de leasemaatschappijen). Tien jaar terug werd je als particulier nog verwaarloosd omdat men toen nog vet verdiende aan leaserijders (dat was mijn gevoel bij VW te Haarlem), maar na de verschaling van de leasemarges word je als particulier als held binnengehaald en dat was nog voor de crisis. Zoals hierboven al staat, als dealer moet je ontzettend veel auto's verkopen om levensvatbaar te draaien.
