Hartelijk dank voor jullie welkomstgroet.
@Wasmaschineman, ik moet eens goed kijken of ik wat foto's zou kunnen vinden hahaha. Het is uit hobby voortgekomen, ik heb ze al jaren. Ik weet niet of het gepast is, maar zal hieronder een en ander beschrijven.
Het is begonnen met een witte Mercedes 250 (W123), 1977. Ik kreeg nog geld van een vriend me en hij vroeg of hij ook kon betalen met een Mercedes. Tja, waarom niet? Dit was als ik het me goed herinner in 2000. de auto was toen nog niet belastingvrij, maar had ook geen Nederlands kenteken. De bedoeling was om er in te trouwen. Het is een heel eenvoudig auto, maar was van de 1e eigenaar en had maar 125.000 km gelopen en ziet er van binnen als nieuw uit. Ik heb er alle onderhoudsboekjes bij.
Hij zag er niet slecht uit, maar ik wilde hem super hebben. Dus zijn we, mijn broer is schademonteur geweest, hem gaan restaureren. Dat was begin 2002 en we zouden in augustus 2002 trouwen. Tijd zat dus......... hij is nog steeds niet klaar hahaha.
Daarna (2001 geloof ik) kwam er een 280SLC (W107) uit 1974. Die zou ik laten restaureren, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Hiermee hebben we behoorlijk wat kilometers gereden. Er is rechtsachter wel schade ontstaan door een uitscharende vrachtwagen die rechtsaf sloeg terwijl ik stilstond voor rechtdoor. Die chauffeur had niets gemerkt en ik moest achtervolgen en net voor hij de snelweg opreed kon ik de Merc ervoor zetten hahaha. Alles daarna wel keurig afgehandeld. Deze staat al jaren stil nu.
Dan kwam er in 2003 of 2004 de 450SEL 6.9, (W116), 1976. Deze staat nu ook al even stil, omdat er iets, waarschijnlijk heel simpels, mee is. De hydraulische vloeistof van de hydro/pneumatische vering is onder niveau gekomen. Hierdoor kwam hij na het starten niet meer "van de grond". Ik heb de vloeistof bijgevuld, maar er gebeurde niets daarna. Ik vermoed dat er iets ontlucht moet worden.
Miranda is een tijdje met deze auto naar haar werk gereden. Ze reed altijd rustig, maar vond het soms toch wel leuk om een "petje" met een golf gti of zo bij het verkeerslicht het nakijken te geven :super:. Deze auto werd destijds de Porschekiller genoemd.
Omdat ik het zonde vond dat er zoveel mee gereden werd heb ik in 2005 een Daihatsu Charade diesel uit 1991, die net gekeurd was, gekocht voor € 700,-- . De bedoeling was dat hij naar een jaar weggegooid zou worden, maar hij bleef maar relatief makkelijk door de keuring komen hahaha. Toen werd het een sport om hem rijdend te houden. We hebben er weinig onkosten aan gehad en wat er kapot ging wist ik altijd tweedehands voor weinig op de kop te tikken. Inmiddels had ik de cruise control, die volgens de verkoper niet werkte, gerepareerd en we reden met een verbruik van ongeveer 1:21 (diesel dus). Ik heb 2 keer een koppelingsplaat vervangen en ik heb een keer de kachelradiateur vervangen. Die kostte maar € 35,--, maar ik schrok toen ik hoorde dat de enige manier om hem te vervangen het dashboard verwijderen was. Toch maar gedaan (volgens mij heb ik er nog foto's van) en daarna was hij zo lekker warm. Ondertussen was er iemand tegenaan gereden en beurde ik € 435,-- voor een paar krasjes die er toch niet toe deden.
Toen kwam 2009 met de bekende slooppremie. Tja… dat konden we niet laten schieten natuurlijk; € 1000,-- voor onze volhouder. Tevreden als we waren zou het weer een Daihatsu worden. In juni 2009 was het zover, op woensdag moesten we onze nieuwe Cuore ophalen. Nou belt Miranda mij op dinsdag 17:00 uur dat er een auto, en niet zomaar een auto, een vuilniswagen nog wel, tegen de Charade was gereden. Toen ik hoorde dat er met haar niets aan de hand was, begon ik te lachen. Ze snapte het niet, “waarom lach je?”. Omdat ik al meteen doorhad dat we nog wat geld konden beuren. Ik vlug onze dealer gebeld dat woensdag niet doorging omdat er eerst een expert moest komen voor ik hem over liet schrijven en hij niet meer op mijn naam stond. Op vrijdag was de expert er en daarna werd alles in gang gezet m.b.t. de slooppremie en kregen we onze nieuwe Cuore. Toch wel met pijn in ons hart lieten we onze Daihatsu “die hard” achter voor de sloop. Overigens ontvingen we € 750,-- voor de schade en € 300,-- smartegeld voor Miranda. Samen met de vorige schade en slooppremie hebben we € 2485,--ontvangen voor een auto van € 700,-- waarmee we ruim 104.000 km hadden gereden.
Ondertussen had ik in 2007 een identieke Charade (1992) gekocht die op dat moment nog APK-goedgekeurd was. Hij kon eventueel als vervanger voor onze eerste Charade dienen. Later hoopte ik het geintje met de slooppremie nog een keer te herhalen aan het einde van 2010. Deze auto voldeed tenslotte aan alle voorwaarden. Helaas was de pot al begin 2010 leeg. Nu staat hij dus samen met zijn nog oudere Mercedesvriendjes en mijn Suzuki motorfiets opgeslagen.
Die motorfiets ligt volgens Miranda aan mijn midlife-crisis. Ik heb in 1994 heel vlug mijn motorrijbewijs gehaald. Dit omdat je toen nog op basis van je autorijbewijs alleen praktijkexamen hoefde te doen. Kort daarna moest je ook theorie en dergelijk doen. Na het halen van dat rijbewijs heb ik nooit meer op een motor gereden, maar wel altijd gezegd dat ik er ooit eentje zou kopen. Dat is dus halverwege vorig jaar gebeurd.
Zo…. Ik geloof dat ik me nu wel aardig voorgesteld heb hahaha.
