Al bellend stap ik na het werk in mijn auto. Maar omdat ik geen oortje voor die telefoon heb blijf ik nog even stilstaan. Gaat er een voordeur open, staat een w<censuur>f me aan te staren vol minachting. Ik denk nog, wat een raar mens.
Gesprek voorbij, ik vertrek met een naar gevoel, dus stoppen een stukkie verderop en loop rond de auto.
Is hij op de rechter achterportier vanaf het handvat tot de tankdop met iets bekrast tot op (!) het metaal.
Nu kan ik het natuurlijk niet bewijzen, maar....... ik heb toch wel een sterk vermoeden zullen we maar zeggen
Morgen staat mijn auto dus op weer op dezelfde plek, en de dag erna ook, en de komende weken....... ook.
Geluk bij ongeluk, het is een leaseauto, kost me dus geen geld. Maar laat niet weg dat ik er niet trots op ben en nu ontzettend boos. Morgen maar weer gaan regelen dat mijn 3 maanden oude octi weer gaat blinken en glanzen.
Waar moeten we toch heen met deze wereld ?
