@SteGo
Ik ken verscheidene mensen, waaronder mijn vader, die ook geleefd hebben volgens het principe "mijn wagen is mijn hobby en dat mag wat kosten". Mijn vader heeft jarenlang ieder jaar een wagen gekocht. Het één jaar voor hem, het ander jaar voor mijn moeder. Mijn vader had ook een inkomen waar 70% van de collega's jaloers van zouden zijn maar nu is hij op de leeftijd gekomen dat hij terug valt op een gewoon pensioentje. Hij heeft het mij overlaatst nog verteld, moest hij weten wat hij nu wist, hij had toch wat langer met zijn wagens gereden. En mijn vader heeft de tijd nog gekend dat een Audi 100 16.000euro kostte in Belgie. Nu heb je daar amper een Fabia voor.
Ik was ook die toer aan het opgaan. Ook op korte tijd redelijk wat auto's gekocht maar als je dan beseft hoeveel kapitaal er dan telkens verdwijnt en hoe moeilijk het is om te sparen .. hebben ons kapitaal/spaargeld dan in een opbrengstwoning gestoken ipv de zoveelste wagen te kopen. Binnen 15 jaar staat daar een appartement dat grotendeels betaald is door een ander en dat mij na 15 jaar dik opbrengt. Had mij gemakkelijk mijn realistische "droomwagen" kunnen kopen , maar daar had ik niets mee opgeschoten.
Uiteraard dat ik ook regelmatig een andere wagen zal kopen(het kriebelt al vanaf dat de nieuwe op de oprit staat ... the chase is better than the catch), 10 jaar met dezelfde wagen zie ik ook niet zitten, maar het is nu met een meer rationelere kijk op de zaken. Zo zal ik ook niet meer een nieuwe wagen kopen . Eentje met de kop af rijdt even goed als een nieuwe en laat de eerste eigenaar de grootste afschrijving maar dragen.
Maar uiteraard, iedereen hoeft zijn eigen zin maar te doen. Ik hoef niet met die persoon te leven. Ik wou met mijn reactie gewoon een persoonlijke ervaring meedelen.