Iedereen mag natuurlijk net zo eigenwijs blijven als hij/zij zelf wil
, maar soms loont het om toch eens te luisteren naar (1) vakmensen en (2) ervaringsdeskundigen.
Ik heb het al vaker beschreven op dit forum, maar geen zin om het te gaan terugzoeken. Vandaar:
- Ergens in de late jaren '80 ging ik beroepshalve (kwaliteits-/veiligheidsmanager bij een groot transportbedrijf) naar een studiedag inzake na- en bijscholing van chauffeurs bij VVCR in Rijssen (bestaat nog steeds, als ik het goed heb gezien). Daar werd mij voor het eerst duidelijk waarom het beter is om het beste profiel op de achteras te hebben, zelfs als dat de aangedreven as is: de voorwielen kun je sturen (behalve bij een heftruck dan...), op de achterwielen heb je weinig invloed behalve dan met het gaspedaal - en voor de meeste automobilisten is dat te hoog gegrepen: iets te veel of te weinig gas en het uitbreken wordt zodanig erger dat tegensturen niet meer helpt. De voorwielen echter kun je de goede kant op sturen en bovendien zal, bij optredend onderstuur, de meest natuurlijke reactie zijn dat de voet van het gas gaat en dat is vaak al voldoende om de auto terug in het spoor te krijgen.
- Ik heb het ooit voor mijn ogen zien gebeuren dat ik bij Rotterdam nabij het Vaanplein (vanuit de richting Hoogvliet) werd ingehaald kort voor het punt waar de afslag stad-inwaarts overgaat in een lange bocht naar links. Omstandigheden: een behoorlijke laag losgereden bruinwitte sneeuwprut, snelheid rond de 60-65 km/u. Eenmaal in die linkerbocht op een meter of 40 vóór me rijdend brak de achterkant van die inhalende auto (een Opel stationcar) naar rechts uit, draaide om zijn as en kwam uiteindelijk achterstevoren op de vluchtstrook (zonder de geleiderail te raken) tot stilstand. Ik ben even gestopt om te kijken of er hulp nodig was en maakte dus ook een praatje. De man snapte er helemaal niks van, hij had net twee kakelverse achterbanden laten monteren die volgens zijn bandenboer
achterop voorop moesten "want dat was het beste"... Nou, nee dus.
Jaren later, in ons eigen chauffeurstrainingsinstituut (ingericht rond 2005) hebben we een tabletop demonstratieopstelling gemaakt die bestond uit twee van onze eigen modelauto's (trekker+tankoplegger). Bij de ene hadden we de voorwielen van de trekker geblokkeerd met gladde sellotape, bij de andere juist de "trekas". Vervolgens de modellen een voor een geplaatst aan het begin van een 2 meter lang paneel met formica toplaag en dit aan die kant opgetild totdat het model ging rijden. Het model met de gladde en geblokkeerde voorwielen reed netjes kaarsrecht naar het einde van de plank en verder over de vloer, het andere model schaarde steevast om al ruim voor het einde van de plank er aan de zijkant vanaf te vallen...
En omdat natuurwetten nu eenmaal
altijd werken, of het nu schaal 1:1 is of schaal 1:43, konden we deze demonstratie eindeloos herhalen. Er waren namelijk nog wel eens mensen die dachten dat dit op toeval berustte, maar na een keer of 10 waren die ook wel overtuigd.
Even geheel terzijde: datzelfde formicapaneel gebruikten we ook om te bewijzen dat een bekende mythe over ladingzekering echt onzin is, namelijk dat een zwaar stuk lading door zijn gewicht veel beter op zijn plek blijft staan dan een lichter stuk. Gewoon twee Becelkuipjes naast elkaar op de plank, eentje leeg en eentje gevuld met zand, en tillen maar: beide kuipjes komen gelijktijdig beneden aan. Tot grote verbazing van de omstanders, dat wel: ik heb hierbij heel wat onderkaken zien zakken.
You can easily try this at home...